19e reisdag 17-06-2016

We wilden vandaag op tijd opstaan omdat we een afstand van ruim 500 km moesten overbruggen.
Dus was de wekker op 07:00 uur gezet. Echter was het weer een teleurstelling voor de wekker want ik was weer eerder wakker dan hij. Ik had niet zo geweldig geslapen mede doordat we steeds het geluid van het verkeer (auto’s en vliegtuigen) hoorde wat wel dag en nacht leek door te gaan.
Hup in de kleren, naar de wasruimte even soppen en sprayen en ik was weer het mannetje. Daarna hebben we rustig buiten ontbeten, alles weer losgekoppeld en gecheckt. En als laatste ben ik ons gaan afmelden zodat we konden vertrekken. Het was inmiddels 08:00 uur.
Eerst maar eens een tankstation opzoeken. Dan is een GPS systeem toch weer makkelijk. Die geeft de dicht bij zijnde aan en hup activeren maar. Om de weg op te komen (waar druk verkeer op was) moest je flink gas geven om er op te komen . Dat deed mijn voorganger ook. Echter verloor hij een brok aluminium (voor blokkeren van een wiel). Ik kon het risico niet nemen om deze op de weg te laten liggen dus zette ik de RV in zijn vrij en op de rem en stapte uit om het aluminium te pakken (maar goed oplettend op het verkeer. Ik hoefde gelukkig alleen maar naar links te kijken. Sprintje trekken en snel weer terug). Heb het in de berm gelegd en daarna weer de RV ingestapt. Ondertussen was ik de voorste van een rij RV’s . Sorry guys safety first.
Zo tanken (wat overigens ook een half uur duurde) en zien Las Vegas uit te komen.
We reden over de I-95 naar het noorden 1e afslag over 175 km. Dus maar op de automatische piloot.
Aan de rechterkant van ons was de Nevada Test & Training range met daar Area 51. Voor degene die van deze area nog nooit gehoord hebben is het misschien eens interessant om er naar te googlen.
Wij hebben geen verdachte omstandigheden geconstateerd en raar vliegende objecten gezien.
Aan de linkerkant was de Death valley waar het ontzettende heet kan worden (wel boven de 50⁰C.) Bij het uitstappen om even de benen te sterken ervaarde wij deze temperaturen niet zo (of we moesten er al aan gewend zijn).
Toen we bij de afslag aan kwamen om de hwy-266 op te gaan hebben we even een middag lunch genomen. Om bij de I-295 te komen moesten we over 2 bergkammen heen rijden. En werd het gedrag van de RV met chauffeur aardig op de proef gesteld.
De eerste top die we moesten bereiken was de Linda Summit op een hoogte van 7403ft (2256m) en de tweede top was de Westgard pass 7271ft (2216m) hoog. De wegen waren smal (1x was het een stukje 1 baans weg waarbij je niet kon zien of er een tegenligger aan kwam) kronkelig, hobbelig en steil. Tevens moesten we opletten (uitkijken) voor vallende rotsblokken en loslopende dieren.
Gelukkig was het geen drukke weg of misschien wel daarom.
Ook kwamen nog een racefietser als tegenligger tegen. Ik heb met respect naar hem gezwaaid.
Aangekomen in het dal konden de remschijven weer een beetje tot normale temperaturen dalen en de motor kon ook weer even de normale toeren draaien.
Ondertussen zagen we in de verte nog hogere bergen waar de toppen bedekt zijn met sneeuw.
Nadat alles weer een beetje in de rustfase was gekomen kwam de derde berg en wel de Sherwin Summet van 7000ft (2134m). Omdat deze over een bredere weg ging was dit geen probleem voor ons. We raakte er al aardig aan gewend. Een 8-baan zouden we al aardig kunnen doorstaan (denk ik, toch Els?)
In Mammoth Lakes aangekomen hadden we meer dan 500 km gereden en stond de teller al op meer dan 2300 mile (3700km). We zochten de campground op en melde ons aan.
We gaan hier 2 nachten vertoeven en daarna hebben we nog een bijzondere bergrit voor de boeg.
Namelijk de Tioga-pass maar nu nog even niet en gaan we zien wat de dag van morgen ons zal brengen.
Nu gaan de beentjes omhoog en de koffie in de bekers.